Beter perspectief

Op zoek naar beter perspectief

Het is niet moeilijk om in je leven te vast te blijven houden aan gewoontes waar je eigenlijk liever van af wilt komen of om je leven te laten dicteren door pijnlijke gebeurtenissen of moeilijke verhoudingen met anderen. Toch is dat waarschijnlijk niet wat je wilt. Is het mogelijk hier anders mee om te gaan? 

Wanneer je het gevoel hebt vast te zitten in bepaalde patronen die je leven negatief beïnvloeden, laten zich een aantal behoeften extra voelen. Ten diepste wil iedereen rust en vrede, zekerheid en uitzicht. Als dit onbereikbaar lijkt, kan dat groot effect op je gevoelsleven hebben en dat is schrijnend.

De Bijbel geeft daar een aantal voorbeelden van, maar laat ook zien dat mensen er niet alleen voorstaan.Behoefte aan uitzichtNa lange tijd als slaven voor de Egyptische heersers gewerkt te hebben en ze die tijd eindelijk achter zich hebben gelaten, stond het volk Israël voor het volgende, levensgrote probleem. De weg naar het vrije leven werd geblokkeerd door een zee, en een weg terug was er niet meer: de Egyptische farao kwam hen met paarden, wagens en voetvolk tegemoet. Ze waren ingesloten. Naar het plan van de farao konden de Israëlieten alleen maar raden, maar erg hoopgevend was het niet. De paniek sloeg toe en de verwijten werden scherp: ‘Hadden we niet beter in Egypte kunnen sterven, dan hier in de woestijn? Je kunt beter slaaf zijn in dat land, dan hier de dood in de ogen te kijken. Mozes, waarom heb je ons in vredesnaam uit Egypte laten vertrekken?’ Een uitweg leek een utopie en angst sidderde door het volk. (Exodus 14:11+12)

Een uitweg was er ook niet, door de ogen van de Israëlieten gezien. Maar dat was niet de bepalende werkelijkheid. Hun beleving bepaalde de uitkomst niet. Hoewel zij in Egypte al ervaren hadden dat God kan ingrijpen en omstandigheden kan veranderen, werd die herinnering overspoeld door radeloosheid.

“De HEER zal voor u strijden, u hoeft zelf niets te doen”, antwoordde Mozes (Exodus 14:13+14) en God deed dat ook. Totdat het hele volk de overtocht had gemaakt, week het water naar twee kanten en kon de zee doorkruist worden. Daarna vloeide het water terug en werden de achtervolgende Egyptenaren door het water verzwolgen. (Exodus 14:19-30) Die uitkomst hadden de Israëlieten niet zien aankomen toen hun hart nog in hun keel bonsde van angst. God bood hen uitzicht en nog steeds doet Hij dat.

Behoefte aan zekerheid
In een periode waarin datzelfde volk in het beloofde land woonde, brak er een tijd aan zonder centraal leiderschap. Omliggende volken maakten van deze omstandigheden gebruik door de akkers leeg te roven zodra het oogsttijd was. Elk jaar was het hetzelfde liedje, om radeloos van te worden. Wilde je zelf nog iets van de oogst binnenhalen, dan moest je dat zo stiekem mogelijk doen. Dat was precies wat Gideon deed. En op een van die momenten kwam er een engel naar hem toe. Deze engel deed een opmerkelijke uitspraak: hij sprak de bange man aan alsof hij een held van het volk was en Gideon zou het volk van die rovende vijanden bevrijden.Toen de engel op een heel indrukwekkende manier wegging, kreeg hij nog de opdracht om de afgodische gedenkpaal en een altaar dat aan Baal gewijd was, omver te halen. Hij moest vervolgens een nieuw altaar maken en een stier van zijn vader aan God offeren. Van twijfel was geen sprake: Gideon voerde de opdrachten uit. (Rechters 6:11-32) Opnieuw sloeg de twijfel bij Gideon toe toen het erop aankwam om tegen de rovende volken te vechten. Hij wilde het zekere voor het onzekere en vroeg een bewijs van God dat hij dit echt moest doen. Hij stelde voor dat God ervoor moest zorgen dat een wollen vacht dat hij buiten zou leggen, na een nacht nat moest zijn en de omliggende grond droog. Hoewel God daarvoor zorgde, wilde Gideon voor de zekerheid opnieuw een teken. Nu moest de grond nat zijn en de vacht juist niet. Ook die vraag werd beantwoord. God gaf zekerheid. (Rechters 6:36-40)

Ook wij hebben behoefte aan zekerheden, helemaal als het erop aankomt.Behoefte aan rust en vredeMede door de psalmen die David heeft geschreven, is hij voor ons een open boek. De koning van Israël is een geduchte tegenstander voor andere heersers die kwaadwillige bedoelingen hebben. Hij heeft heel wat legers verslagen en zorgde ervoor dat het volk het goed had. Toch was David geen toonbeeld van rust. Onzekerheid en onrust konden door zijn gedachten gieren. In meerdere psalmen geeft hij daar woorden aan: “Wat ben je bedroefd, mijn ziel, en onrustig in mij,“ vraagt hij zich af in Psalm 43:5. “Mijn hart krimpt in mijn binnenste, doodsangst heeft mij bevangen, vrees en beven grijpen mij aan, ik huiver over heel mijn lichaam,” zegt hij in Psalm 55:5+6. Soms gaat de onrust over in radeloosheid en heeft het lichamelijke gevolgen: “Ik ben uitgeput, gebroken, met bonzend hart schreeuw ik het uit.” (Psalm 38:8).

Toch slaagt David er steeds in zichzelf te herpakken, door in herinnering te roepen hoe hij innerlijke vrede terug kan krijgen: “Wat ben je bedroefd, mijn ziel, en onrustig in mij. Vestig je hoop op God, eens zal ik hem weer loven, mijn God die mij ziet en redt,” is zijn oproep in Psalm 43:5. Zelfs tegen zijn doodsangst heeft David weerwoord: “En ik? Ik roep tot God, de HEER zal mij redden. In de avond, in de morgen, in de middag klaag ik en zucht ik, en Hij hoort mijn stem.” (Psalm 55:17+18)

In Jesaja 9:6 wordt Jezus aangekondigd als Vredevorst, je kunt ook zeggen Koning van de Vrede. Als je op zoek bent naar rust en vrede, kun je dus het best naar Hem toegaan.

In allerlei situaties beschrijft de Bijbel mensen die bang zijn en die opgeroepen worden hun angst te laten varen, omdat God gaat handelen of doordat Jezus erbij is. Het is goed dit steeds te beseffen: “Bij God is voor ons een veilige schuilplaats, een betrouwbare hulp. Daarom vrezen wij niet, al wankelt de aarde en storten de bergen in het diepst van de zee.” (Psalm 46:2+3)