Hoop

Hoop

Wanneer je rondloopt met zorgen, problemen of de pijn die negatieve ervaringen kunnen achterlaten, dan wordt de manier waarop je je leven ervaart daar gemakkelijk door ingekleurd. Voor je het weet, worden je denken en je gevoel daardoor bepaald. Natuurlijk wil je dat niet. Is het mogelijk om daar als het ware overheen te kijken en weer hoop en uitzicht te ervaren?

In de Bijbel staan levensbeschrijvingen van de meest uiteenlopende type mensen. Koning David is een van hen. Maatschappelijk heeft hij een geweldige carrière gehad: als jongste uit een kinderrijk gezin begon hij als schaapherder en telde niet echt mee. Hij werd uiteindelijk koning van zijn land en heeft een tijd gekend dat hij door het volk op handen werd gedragen. Toch is dat maar één aspect van zijn leven.

Ook David heeft stevige klappen in zijn leven opgelopen en dat heeft hem niet onberoerd gelaten. Voor een aantal krassen in zijn ziel was hij zelf verantwoordelijk; een aantal andere werd door anderen veroorzaakt. 

Voordat David koning werd, heeft hij bijvoorbeeld uit lijfsbehoud meerdere keren moeten vluchten. Saul die op dat moment koning was, probeerde David meer dan eens te doden. David vluchtte de bergen in en verstopte zich in holen en spelonken. Ook aan het eind van zijn koningschap overkwam hem dat: toen maakte een van zijn zonen jacht op hem. Hij heeft zich meer dan eens onveilig gevoeld. (Bijvoorbeeld: 1 Samuel 24: 1-3, 1 Samuel 26:1+2)

Zijn huwelijksleven was ook niet altijd zo fijn. Een van de dieptepunten in zijn leven was zijn overspel met Batseba, waar we in les 1 bij stilstonden. Op een ander moment moest hij de spot ondergaan van een van zijn vrouwen. Enthousiast had hij kort daarvoor nog de ark van God teruggebracht naar de plaats waar hij hoorde te staan. Dankbaar liep hij dansend voor de stoet uit. Zo probeerde hij uitdrukking te geven aan zijn geluksgevoel. Zijn vrouw vond het maar bespottelijk dat David zich zo liet gaan. “Zo gedraag je je niet als koning,” kreeg David bij thuiskomst bits te horen. Hij werd door zijn vrouw afgeserveerd met een koude douche. Fijn wel, zo’n thuisfront… (2 Samuel 6)

Hoopvolle kentering
Veel van dit soort geschiedenissen zijn ook terug te vinden in liederen die hij schreef en die in het Bijbelboek Psalmen te lezen zijn. Wat in deze psalmen opvalt, is dat deze niet alleen een opsomming van nare omstandigheden geven, maar dat deze ook hoopvolle kenteringen beschrijven. Om er een paar aan te halen:
*     Ik vertrouw op uw liefde: mijn hart zal juichen omdat U redding brengt, ik zal zingen voor de HEER, Hij heeft naar mij omgezien. (Psalm 13:6)
*     U, HEER, verhoort de wens van de nederigen, U bemoedigt hen en luistert met aandacht, U doet recht aan wezen en verdrukten.  (Psalm 10:17-18a)*     De HEER redt het leven van zijn dienaren, nooit zal boeten wie schuilt bij Hem. (Psalm 34:23)
*     Ik zal U eeuwig loven om wat U hebt gedaan, ik blijf hopen op uw naam, die goed is, in de kring van uw getrouwen. (Psalm 52:11)
David kon dan dat zo beschrijven, omdat hij iets van Gods karakter begreep. Hoe moeilijk de situatie ook is, je staat er nooit alleen voor. Dat biedt hoop!

God nodigt uit
Ook door onze pijn, afwijzing, schande en schaamte heen, laat God zien dat Hij van ons houdt. In de Bijbel wordt niet één situatie beschreven waarin mensen naar Hem op zoek gaan en toch door God aan de kant worden geschoven of met de nek worden aangekeken. Daar tegenover staan veel uitnodigingen van God om naar Hem toe te komen. Jezus verwoordde dat zo: “Kom allen bij Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.” (Matteüs 11:28-30)

Titus is een van de velen die dat heeft ervaren. Hij schrijft daarover: “Ook wij waren eens onverstandig, ongehoorzaam, op de verkeerde weg, slaaf van allerlei begeerten en lusten. Ons leven stond in het teken van boosaardigheid en afgunst, we verafschuwden en haatten elkaar. Maar toen zijn de goedheid en mensenliefde van God, onze redder, openbaar geworden en heeft Hij ons gered, niet vanwege onze rechtvaardige daden, maar uit barmhartigheid.” (Titus 3:3-5a)

Het kan je overkomen dat je het helemaal met iemand gehad hebt en dat je (eventjes) helemaal voor iemand afsluit. Hoe onbegrijpelijk het ook is, voor God komt er nooit een moment waarop de deur voor ons dichtgaat. Wij kunnen altijd naar Hem terug kunnen keren. Jezus maakt dat duidelijk aan de hand van een verhaal over een jongen die zijn deel van de erfenis opeist, terwijl zijn vader nog niet eens dood is. De jongen zet de bloemetjes flink buiten en jaagt het geld er stevig doorheen. Als hij tenslotte berooid tussen de varkens zich aan hun eten te goed probeert te doen, komt hij tot bezinning. De jongen gaat terug naar zijn vader, die hem — ondanks alles — met open armen ontvangt. God ziet ons heel graag bij Hem komen. (Lukas 15:11-24) Hoe dat mogelijk is? “Als wij Hem ontrouw zijn, blijft Hij ons trouw, want zichzelf verloochenen kan Hij niet,” staat er in 2 Timotheüs 2: 13.Je kunt zelf blijven worstelen met de dingen die jouw leven negatief inkleuren. Daar word je alleen niet beter van. Weet je niet goed welke kant je uit moet? God overziet dat wel. Dat biedt hoop!